Verslag 3

We zijn nu weeral een aantal dagen verder en er is weeral eea gebeurd...

De verkoudheid heeft zich een beetje doorgezet met als gevolg dat ik weeral met koortsblazen zit... Ben hier naar een apotheker geweest om een middel om er een beetje sneller vanaf te zijn en te zorgen dat het zich niet verder zet. Hopelijk werkt het. Anders geen grote last van, dus niets om ongerust van te zijn.

En nu de reis. Ik was laatst geëindigd met de aankondiging dat we de zoutmijnen gingen bezoeken. Dat hebben we dus ook gedaan. Heel spectaculair. Grote platte oppervlaktes met zout (totale oppervlakte is helft van Belgie!). Echt een spektakel om te zien. Dat is zo vlak dat je daar probleemloos met een jeep aan 110 km/uur overrijdt en doordat het zo groot is kun je uren zo rijden! Hier en daar zie je een bergske verschijnen, maar anders een grote witte vlakte. Als ik het zo beschrijf dan lijkt het niet veel, maar het is echt spectaculair. Onbeschrijflijk zelfs. Ge moet ook een zonnebril hebben want anders is het licht veel te scherp (licht van de zon + weerkaatsing van de zoutvlakte). Midden in die zoutvlakte hebben we dan een ´eiland´ bezocht waarop cactussen staan van meer dan 200 jaar oud! En als ge dan daarboven staat, wat een zicht! Onbeschrijflijk.

's Avonds hebben we dan eerst een fantastische zonsondergang mogen aanschouwen (de zon gaat hier effectief ook van rechts naar links doordat we aan de andere kant van de evenaar zitten) en dan geslapen op zo´n eiland in die zoutvlakte in een kleine nederzetting (50 inwoners). Van primitief gesproken, naar toch weer een niet te missen ervaring.

De volgende dag hebben we in die zoutvlakte een vulkaan bezocht en beklommen. Ik ben spijtig genoeg niet volledig tot aan de top geraakt. Heel lastig en doordat ik achterop was geraakt wist ik de weg niet meer verder en ben moeten terugkeren. Maar toch was het de moeite. Hoogste punt was daar 5400 meter! Van zodra ge een beetje inspanning moet doen bonkt uw hart zo snel dat ge moet stoppen wegens zuurstofgebrek, maar op den duur wen je er toch aan omdat je meer rode bloedlichaampjes aanmaakt.

´s avonds zijn we dan met een nachtbus terug van Uyuni naar La Paz gereden (gelukkig veel kunnen slapen want was 12 uur reiden).
De bedoeling was dan dat we de volgende dag naar Copacabana zouden reizen en daarvoor hebben we ook daadwerkelijk de bus genomen, maar na een half uur zijn we moeten terugkeren naar La Paz wegens blokkades van lokale boeren. Ze houden alle bussen tegen. Dat was al enkele dagen aan de gang, maar we waren er telkens doorgeglipt. Nu niet dus. Het probleem was aan het verergeren. Daar het er naar uitzag dat het nog een tijdje zou duren en we niet meer verder konden, hebben we dan beslist om onmiddellijk Bolivie te verlaten en naar Peru te vliegen (gelukkig zaten we op de goede plaats daarvoor). Dus het vliegtuig van La Paz (Bolivie) naar Lima (Peru) genomen en na een overnachting daar naar Cusco. Een heel mooi stadje. Morgen gaan we de ´sacred valley´ bezoeken en de twee daaropvolgende dagen ´Machu pichu´. Dat zal weer een hoogtepunt worden. Onze reisplanning zit nu wel volledig overhoop, maar we zullen uiteindelijk alleen Copacabana zelf missen, al het andere zullen we kunnen do
en maar in een andere volgorde. Lake Titicaca, welke we vanuit Bolivie zouden bezocht hebben zullen we nu vanuit Peru bezoeken, dus geen ramp. Gelukkig dat onze hotels en vluchten niet vastliggen en daardoor kunnen we dus nu heel flexibel zijn.

We hebben nog geen enkel probleem gehad om een hotel te vinden alhoewel ze niet zo luxueus zijn als vorig jaar. Het hotel waar we nu zitten in Cusco is echter een heel goed en proper hotel. Ook de bussen en vliegtuigen vinden en boeken is geen probleem.

Het volgende verslag zal binnen enkele dagen na ´Matchu Picchu´ zijn en zal ongetwijfeld weeral spectaculaire ervaringen bevatten.

Vorig      Volgend
Index